Sabattical

Vandaag geen avonturen. Niet naar een park, niet naar een zwembad en gewoon naar ons eigen toilet. Goed, beide brillen zitten een heel klein beetje los, maar daar kan je geen blog over schrijven. Ontbijt, lunch en diner kwamen uit eigen keuken en raad eens; alles gewoon gelukt! Geen aangebrande  maar heerlijk knapperige bacon, het gebakken ei een eitje! De aardbei, ja lezers slechts een aardbei bij het ontbijt deze keer, maar wat voor eentje; een reuze-exemplaar dat alle andere aardbeien over-bodig maakte, smaakte goddelijk zoet. Lunch met slaai begint saai te worden, maar wel gezond! Wel even opletten, nu we Ranchsaus met peper hebben gekocht, moeten we natuurlijk niet ook nog eens een extra zakje achterovergedrukte peper van de McDonalds over de salade strooien. Diner uit diepvries opgedoken; Lo Mein met vleesreepjes, zeg maar een beetje onze bami. Gevolgd door een verse fruitfantasie a la Teleton; nog wat van die schandalig grote aardbeien, een handje zaadloze rode druiven en wat plakjes banaan. Qua ijs hebben wij alleen verse blokjes in huis, dus dat vanille-ijs fantaseerden wij er maar bij, da’s beter voor de lijn ook.

Voor de broodnodige lichaamsbeweging reden wij met de Dikke Dodge naar de Lake Buena Vista Outletmall. Wij parkeerden hem in de schaduw en liepen als enigen het hele rondje, langs de bekende winkels. Bij alle schoenenwinkels stapten wij binnen. We zijn immers nog steeds op zoek naar muilen met een ruim inkomen. Helaas tevergeefs, want in ieder van de schoenenwinkels ontbrak de W van Wide op de doos. M is de standaard en daar komt Teleton niet in. Heel even brandde het halle-lujah op de lippen toen we een paar foeilelijke Crocs met suède bovenkant vonden. Zo op het oog leken ze te passen, maar  de wreef bleef halverwege de muil helaas al hangen.

We sloften verder, naar The Old Navy Store om onze collectie t-shirts aan te vullen met jaargang 2011. Helaas, alleen de kindermaatjes waren hier aangekomen, dus da ga nie gaan he, zouden onze Belze vrienden zeggen. De temperatuur in dit openluchtshoppingparadijs waar de zon vrij spel had en er geen zuchtje wind stond, was inmiddels tot ongekende hoogte gestegen, maar wij zetten dapper door. Naar de VF-winkel ging het. Vanwege de voordelige spijkerbroeken en ook nog eens in de maat 42-34 die Teleton als gegoten zitten. Voor de vorm namen we er twee mee naar de paskamer en gristen onderweg ook nog eens een korte Wranglerbroek, modelletje Cargo van het rek omdat die dit weekend voor slechts $ 7,87 van eigenaar mochten verwisselen. Een kek gestreept shirtje erbij en Teleton is weer helemaal het ventje.

Wij wachtten na het diner geduldig tot de zinderende zon achter de einder was verdwenen. Het balkonnetje lonkte al eerder, maar het was er nog niet uit te houden. De duisternis valt, wij wagen ons naar buiten. De wilde woerden, die de hele dag met hun luie reet in de schaduw van de bosjes lagen, scheren snaterend over het rimpelloze water van de vijver. Ze jagen de vrouwtjes eenden op tot ze te moe zijn om zich te verzetten, waarna ze hen vervolgens ongenadig te grazen nemen. Wat is de natuur toch mooi. De eerste brulkikker bast zijn bassline, z’n echo weerkaatst tegen de muren van het balkon. Ook het kleinere kikkervolkje haast zich nu om hun partijtje aan het concert des levens bij te dragen. Politie en brandweer, die rond deze tijd  onophoudelijk met gillende sirenes over de 192 razen, verzorgen de backing vocals. De muggen komen zacht zoemend op het licht van de laptop af en doen zich zonder aarzeling tegoed aan het zoete bloed dat zij gulzig uit Teletons nek en kuiten zuigen.

De duisternis is snel gevallen. Graag zou ik jullie nog een fijne maandag wensen en vertellen over onze eigen plannen voor die dag, of over de fijne dollar-koers opscheppen, of over de weers-vooruitzichten en vooral over de opperbeste stemming waarin heel huize Teleton na zo’n dagje sabbatical verkeert. Helaas heb ik nooit geleerd blond te tupeen  dys vrei uk r maat sbek eeb eunf aab.  Vlijjf vaarol braaag  em hoi de zijnzode…… !