Wel nou nog mooier…..!

Het voorjaar kriebelt. Zitten wij normaal gesproken geduldig de regenachtige, sombere dagen uit tot de eerste rokjes- of bloesjesdag  zich plotsklaps aankondigt, dit jaar reizen we het voorjaar tegemoet. Met bewondering aanschouwen we de dagelijkse prognose voor het lokale weer en krijgen het er nu al warm van. Verlangend kijken we naar de foto’s van hen die nu in Het Beloofde Land bivakkeren. Het is zwembroeken, topjes, blauwe luchten met witte wolkjes wat de klok slaat. Genieten dus. Kijkend naar de dollarkoers kriebelt het ook in de portemonnee. De koers geeft kopjes tegen de 1,40 aan. Voor iedere euro krijg je één dollar en veertig centjes….Menigeen zou naar de bank rennen voor zo’n buitenkansje. Maar in het voorjaar hebben de rupsjes nooit genoeg, dus wachtten wij nog even. En de dollar steeg weer wat in waarde, nog ‘maar’ honderdenachtendertig cent kregen we de volgende dag voor onze euro. Dat betekent dat de laptop die ik op het oog heb, maar liefst vier euro duurder is geworden.

In Florida spreekt men schande van de hoge benzineprijzen. Maar ook op dat gebied blijven wij met de Hollandsche literprijzen in gedachten, met een glimlach van oor tot oor naar de pomp rijden. In Amerika loopt er immers niemand, ook niet naar de pomp. Voor het zover is, hebben wij nog wat kleine huishoudelijke klusjes voor de boeg zoals daar zijn de grondige zuigbeurt van het ganse huis, het soppen van het sanitair en het plakken van de Nee/Nee sticker op de brievengleuf. Terwijl de wissewasjes draaien staan de koffers ongeduldig te trappelen. Even wachten jongens, van het weekend worden jullie geladen en dan lopen jullie weer op rolletjes door de ontvangsthal van het Brusselse vliegveld naar jullie veilige plekje in de buik van de Boeing 777. 

De plannen voor deze vakantie wijken niet veel af van eerdere reizen. Het wonderlijke van ‘ons’ niet werkende mensen is dat hun vakantie eigenlijk helemaal niet zo veel scheelt met het normale leven. Net als thuis laten wij daar Gods water zo veel mogelijk over Gods akker stromen. Als de boeren willen dorsen, wij laten ze hun gang gaan en wie de boel de boel wil laten, moet dat vooral doen. Wij doen het ook. Natuurlijk hebben we wel een beetje gekeken op welke dagen je de parken het best kunt mijden. Dit jaar zijn dat er niet zoveel, want het wordt druk! Drukker dan verwacht, maar wij hebben, zoals altijd, alle tijd. Komt het vandaag niet, dan komt het morgen. Ook de artiesten die we in Epcot willen zien, staan in de agenda genoteerd. Wij kiezen voor vaste waarden, zoals Chubby Checker, dan weet je wat je hebt. Maar we laten ons ook verrassen door voor ons onbekende namen zoals  Marilyn McCoo & Billy Davis Jr. of Juice Newton. Juice heeft bijvoorbeeld Sweet, sweet smile voor de Carpenters geschreven. Dat belooft niet veel goeds. Ik hou van veel soorten muziek, maar er zijn liedjes bij die niet goed voor de vullingen in je kiezen zijn.  Mocht de country-snik van deze Juice  ons toch te zoet zijn, dan kunnen wij altijd nog het openluchttheater met gezwinde spoed verlaten voor een brotchen bratwurst mit senf, sauerkraut und polkamusik bei unsere Deutsche Freunde.

Van belang zijn ook onze toekomstige auto avonturen. En dan bedoel ik niet om welk model auto het gaat, of ‘t ie groter is dan verwacht, met of zonder treeplankjes of schuifdeuren. Nee, dit jaar huren wij voor het eerst via een voordelig adresje een full-size car bij Alamo. We maken gebruik van een openbare kortingscode. Menig AA-, Orlando- of Floridaforumlid heeft ons voorbeeld al gevolgd en boekte, onder het motto “profiteer er van, nu het nog kan”  reeds  met de aangeboden korting. Anderen wachten liever nog even af of wij het parcours via de Alamo garage foutloos zullen lopen. Voor de nieuwswaarde van het blog is het natuurlijk spectaculair als wij ter plekke door de dienstdoend Alamomanager in de kraag worden gevat wegens het oneigenlijk gebruik van kortingsregelingen. Maar ik ben toch bang dat ik de sensatiebeluste volgers moet teleurstellen. Grote dienstverlenende bedrijven in Amerika hangen van kortingsregelingen, coupons, last minutes en andere voordeeltjes aan elkaar. Eenmaal geboekt kijkt er geen hond meer naar. En geboekt hebben we, de reservering is bevestigd en we hebben een beste deal. Deze reis kost de auto ons, afhankelijk van de dollarkoers, nog geen 18 euro per dag en daar zijn alle voorzieningen, inclusief een eerste tank benzine, bij inbegrepen. Onze eigen koffiebruine Franse mademoiselle die straks bij het Ibis in Brussel 5 weken uit haar bevallige neusje staat te eten, is waarschijnlijk duurder.

Bij aanvang van een reis vraagt menig blogger zich af hoe hij of zij in ‘s hemelsnaam weer een leuk, levendig blog kan verzorgen waarmee er zoveel mogelijk volgers bereikt worden. Voor mij geldt dat ook. Natuurlijk schrijf ik een blog allereerst voor mijn eigen plezier. Volgers geven een extra stimulans en leuke, spontane en gemeende reacties helpen enorm om de inspiratie die nodig is voor het volgende blog, op te wekken.  58 volgers telt het blog op het moment dat ik dit schrijf en dat is een respectabel aantal. Trouwe lezers die de weg naar de Lentekriebels al weer hebben gevonden. Maar hoe boeien wij ze de komende tijd en hoe binden we ze aan ons? En kunnen we misschien nog meer volgers een plezier doen met onze avonturen? Om nieuw publiek te prikkelen, gebruikt men superlatieven in de reclame. Inhoud is minder belangrijk, who cares. Als het maar fantastisch is of ongelooflijk ! Of: NU, met nog meer aardbeien, want dat schijnt een enorme klantenbinder te zijn…… . Ook leuk: NU, nog mooier/platter/leuker/lekkerder! Kies maar uit. Super compleet, wil ook wel eens helpen. Oh, Super Compleet? Dan is het goed! NU nog beter…..! Beter dan wat in ‘s hemelsnaam? En ondertussen stromen de klanten toe.  De verleiding is groot om ook maar eens een beetje reclame voor het blog te maken. Wel nou nog mooier…….!

De trouwe volgers zijn gewaarschuwd. Voor prietpraat, lariekoek en flauwekul is er op dit blog geen plaats. Diepgang is het parool. Waarheidsgetrouwe verhalen over de stoelgang in Florida. Het wachten is op de eerste plons! Vergelijkingen tussen de Europese en de Amerikaanse toiletbril: Nu nog platter! Knipt de kapper knapper in Florida of bakt de bakker beter?  Hier lees je het allemaal! Waarom zijn er Five Guys nodig om een heerlijke hamburger te maken en waarom zit er maar één ‘l’ in Walmart? Nauwkeurige beschrijvingen van dames- en bouwvakkersdecolletees die uit de tubes in de Lazy River proberen te piepen. Want dat is wat het leven ons in de komende weken zal brengen; naast de altoos voelbare spanning in de hottub van Cane Island. “Worden die rode vlekken van die mevrouw nu minder in heet water of juist erger?” Of: “Zou is die kalknagel besmettelijk zijn?” Menig luie donder zal hopelijk weer extra vroeg  opstaan om onze geweldige, fantastische, supercomplete en uit het leven gegrepen verhalen onder het genot van een oudhollandsche bak koffie en een bruine boterham met kaas  of gestampte muisjes  te verslinden. Een enkeling leest het blog onder werktijd. Hopelijk zal de doorgaans zo gezellige stemming niet omslaan, als er bij gebrek aan geweldige, fantastische, supercomplete  belevenissen op een dag eens geen blog is. Sorry! We doen ons best, maar een garantie op een dagelijks blog is helaas niet te geven. Hopen maar dus, op geweldige inspiratie en fantastische avonturen.

Beste lezers, het kriebelt geweldig aan onze vakantieklieren maar net als wij zullen jullie op dit alles nog even moeten wachten. Tot die tijd heb ik maar één advies: Hou de zonzij!