We beginnen met een geruststellend berichtje. Mocht ik toch ooit behoefte aan een oordopje krijgen omdat de kikkers en de krekels later in deze lente alsnog zo oorverdovend geil zijn geworden dat wij door hun luidruchtige liefdesspel geen oor dicht kunnen doen, dan laat ik het heus wel uit mijn hoofd om een likdoornpleister in mijn oor te proppen.
Deze morgen schrokken wij pas om kwart over acht wakker na een verkwikkende nachtrust. Wij rolden de bagles richting broodrooster en wasten de aardbeitjes voor een eenvoudig maar voedzaam en gezond ontbijtje. Wij keutelden wat in het rond, lazen de leuke reacties op ons blog en wreven ons in ons handen over het bericht in het Nederlandsche nieuws dat 65-plussers vanaf 2012 tot hun verjaardag op hun eerste AOW moeten wachten. In ons geval, waar Lidy eind december 2011, dus nog net op de nipper, van Drees gaat trekken en ze door mij haar inkomen met 100 % toeslag verdubbeld ziet, is er dus geen vuiltje aan de lucht.
We keken de afrekeningen van de creditcardaankopen na en ook hier troffen wij een financiële meevaller. We kochten immers de lurpse badborstel tegen een koers van 1,36 bij de Walmart. Toen wij het misbaksel na een aantal dagen terugbrachten, was de koers inmiddels tot 1,39 gestegen. Wij telden onze zegeningen en onze winst want wie het kleine niet eert, is het grote niet weert.
Omdat wij een kortingsbon van maar liefst veertig procent in de Rockportwinkel in de Premium Outlets hadden bemachtigd en omdat deze maar tot 27 maart geldig is, tuften wij op ons dooie akkertje en onder begeleiding van legendarische 
hits als Windy, Mandy, Aubry,
Ruby, Lana, Honey, Sheila, Annie, Lucy, Sandy, Lola, Sara, Mary, Emily, Angie, Sherry, Jolene, Donna, Gloria, Peggy Sue, Billie Jean, en wat de Siriussateliet ons verder nog meer aan mooie meisjesmuziekjes uit de jaren zestig in het oor toeterde, de lange International Drive af. Wij zijn immers op muilenjacht. We overleefden de halsbrekende toeren die brokkenpiloten in hun witte huurauto’s nu eenmaal uithalen in dit toeristische stukje Florida en draaiden het overvolle parkeerterrein op, waar een andere koopjesjager precies op tijd plaats maakte voor onze Dikke Dodge.
Wij besloten eerst het gebruikelijk rondje te doen om de jacht af te sluiten met de gemakkelijkste prooi in de annex waar de Rockportwinkel zich sinds jaar en dag schuil houdt. En de verleidingen waren weer enorm. Vijftig procent er af? Geen probleem! Nog eens twintig procent minder? Vooruit dan maar! En daar nog eens vijftien procent korting over? Hoppa, wat kan ons het schelen. Slechte rekenaars denken dat je op zo’n manier vijfentachtig procent korting krijgt. In werkelijkheid is dit ietsjes minder, maar altijd nog een respectabele zesenzestig procent.
Sta je in de winkels aan grote verleidingen bloot, ook daarbuiten moet je stevig in je muilen staan. IJsjes, snoepjes, snuisterijtjes, je struikelt er over in dit koopjesparadijs waar verleiden tot een kunst is verheven. En als dat nog niet genoeg is, zijn er nog de veelal jonge verkopers en verkoopsters die als hinderlijke bijen om je heen zoemen met hun complimentjes over je nagels, sieraden, haarkleur en brilmontuur. Of ze je misschien even onder handen mogen nemen met hun hoofdmassageapparaat, brilpoetsdoekje of groeibriljantreiniger. En aan het einde van de martelgang is daar dan altijd nog de man met de energiearmbandjes…..
Wij glimlachen bij al onze belagers vriendelijk, maken geen oogcontact en blijven vooral doorlopen met onze handen op de rug. Pak nooit iets van die gasten aan, je komt niet meer van ze af. We hebben flashbacks over de hondsbrutale Afrikaanse broekriemverkopers die op de Canarische eilanden de transitbus bij aankomst in het hotel bestormen. Of over de zigeunervrouwen die je bij het verlaten van een kathedraal in Andalusie de schoenen onder het lopen oppoetsen en je daarbij ook nog eens een takje van een dode olijfboom of zo proberen aan te smeren.
In de foodcourt kozen we voor de bekroonde hamburger met bacon, kaas, sla, tomaat, ui, mayo, mosterd, augurk en tomatensaus. All the way, dus want dan kan je er weer even tegen! Bij Teletommie H. troffen wij een vriendelijke Turkse verkoopster die in het Engels vertelde dat ze een heel klein beetje Duits sprak, maar daarvan liever geen proeve van bekwaamheid wilde afleggen in het openbaar. Ze was wel heel behulpzaam en geduldig. Haar adviezen werden vooral door Lidy erg op prijs gesteld. Bij een iets te krappe broek toverde ze net dat ene modelletje uit de rekken dat wel paste, bij een iets te ruim vest bood zij juist een wat krapper exemplaar aan. En ze wist de gevoelige Hollandse snaar te raken; ze kende de koers van de dollar en de euro op haar duimpje! Hoewel de rook nog niet echt uit de creditcard sloeg, gingen we niet met lege handen richting Rockports.
De gezochte muilen dienen voorzien te zijn van een ruime ingangspartij omdat anders Teleton’s hoge wreef de toegang blijvend verspert. Wij zoeken dus ijverig naar dozen met de eervolle vermelding EW. Deze zijn schaars en bij deze eerste poging moeten wij helaas vaststellen dat de waardebon van veertig procent voor liefhebbers gratis op te halen is op Cane Island. Hij is nog slechts een dag geldig!
Thuis aangekomen maakten wij ons een heerlijke gezonde schotel van gemixte salade, tomaat, paprika en uitjes, gelardeerd met kip voor de baas en krab voor de vrouw, afgetopt met Ranchsaus en baconkruimeltjes. Om het geheel wat body te geven, waarmee we voorkomen dat we ons vanavond aan een zak chips vergrijpen, voegden we een bescheiden portie Amish Aardappelsalade toe. En dat alles werd genuttigd bij de warme rode stralen van de ondergaande zon op het balkon.
En zo komt het, beste lezers, dat Teleton met een glimlach van oor tot oor, op deze mooie avond achter de laptop plaats nam om de dag even met jullie door te nemen. De goegemeente hier in Florida snakt naar water, het peil in de pond is dramatisch gezakt. Kenners van ons blog weten zich misschien deze foto nog wel herinneren, maar dan met het grijze kastje helemaal onder water. Een koufrontje nadert en dat kan, als het een beetje meezit voor een enkel sprinkeltje zorgen. Na het weekend….! Omdat er alom tevredenheid heerst, zit het met de stemming hier wel snor. Wij wensen onze lezers een heerlijk voorjaarsweekend, blijf braaf uit de wind en hou vooral de zonzij.
