Wij kwamen gisteren bepakt en bezakt terug van het winkelen. En afgepeigerd. Ook de dagelijkse boodschappen waren gedaan dus ieder droeg zijn last naar draagkracht. Het openen van de deur is hier nog altijd een hele toer. Een klein, dun, koperen sleuteltje waar je met je grote mannenknuist maar geen grip op kunt krijgen. Dus liet ik de sleutelbos even in het slot zitten, bromde dit nog even tegen Lidy en liep met de tassen direct door naar de koelkast en de diepvries en vulde deze volgens het FiFo-systeem af.
Achter mij sloot Lidy de deur, deed deze met de draaiknop op de twee nachtsloten en zette de stoel met blikjes als extra beveiliging op z’n post want we waren niet meer van plan om nog uit onze luie stoel te komen. Wij deden wat een mens zoal op een luie avond doet en maakten ons rond half twaalf, na P&W gereed voor de nacht. We verzamelden onze eigendommen, zoals het fototoestel, de telefoon, de portemonnees en de sleutels. De sleutels ontbraken….Waar heb je ze voor het laatst gebruikt en wat heb je er toen meegedaan? Goeie vraag, ik ben er mee binnengekomen. In allerijl werd de stoel, met de blikjes opzij geschoven waardoor het hele portiek gelijk in opperste staat van paraatheid moet zijn geweest. In het slot aan de buitenkant van de deur, staken de auto- en de huissleutels en wij slaakten een zucht van verlichting.
De presentatrice zweepte de boel nog een beetje op door alle landen van het Zuid-Amerikaanse continent op te noemen. Ze waren er weer de Peruanen, Argentijnen en Panamezen en dat wilden ze weten ook. Bij de vraag of er soms Bolivianen waren, bleef het angstig stil, of ze waren er echt niet of ze zijn niet zo trots op hun land. Toen Jerrrrry uiteindelijk door de fans uit Puerrrrrto Rrrrricooooo werd toegejuicht, ging het dak er af. Liefhebbers kijken even naar het filmpje.
heeft een klein bereik en een lekker kontje. In de derde ronde is Willem hier op uitgekeken en dan knikkert ‘ie hem d’r vast uit. En dus hielden wij het, na ruim een half uur in de krappe stoeltjes klem te hebben gezeten achter een man met een heel vies oor, maar ook achter een Latino schoonheid met een kek hoedje, voor gezien.
We bezochten de meest schandalige plek van SeaWorld en zagen met afschuw de Beluga’s, de ijsbeer een de walrussen in veel te bekrompen, ouderwetsche dierentuinverblijfplaatsen. Je staat er bij en kijkt er naar en wordt er verschrikkelijk bedroefd van. Geen enkel spoor van natuurlijk gedrag, de beluga's ijsbeerden heen en weer, de walrussen schommelden neurotisch op en neer om de gemene bundel licht die op hen scheen om de amateurfotografen nog een schijn van kans te geven op een leuk plaatje te ontwijken. De ijsbeer lag zo te zien al een tijdje in coma. Op dus naar de orca’s die er in wezen niet veel beter aan toe zijn, maar waar gelukkig nog iets van natuurlijk gedrag is te bespeuren, al heeft de show, sinds de interactie met de trainers is afgeschaft en zij gedegradeerd zijn tot ordinaire dompteurs, enorm aan kracht ingeboet.
Wij kuierden tien minuten voor aanvang van de show het Shamu Stadium binnen en vonden een fijn plekje. De hele familie was in de tank. Nou ja, de familie die wij als publiek mogen zien, dan natuurlijk. Er werd gespeeld en gesparteld en de mamma en de tantes deden hun best om de nieuwe aanwinst zo veel mogelijk uit het zicht te houden. Wat steeds minder goed lukt want de kleine eigenwijze dondersteen durft steeds verder bij zijn moeder vandaan en laat zich zo heel nu en dan zelfs even boven water zien. Er wordt steeds meer van het decor van de nieuwe show zichtbaar. In de programmering zie je dat de Blue Horizonsshow de dag in SeaWorld nu afsluit, Shamu rockt niet meer en de Believe-show wordt kennelijk ook niet meer als het hoogtepunt in het park gezien.
Wolkenvelden wisselden vandaag de felle zonneschijn af. De temperatuur liep op tot boven de dertig graden en omdat de luchtvochtigheid toeneemt, was dit minder aangenaam dan andere dagen. Wij kuierden op ons gemak door het park, genoten van de prachtige
En zo komt het, beste lezers, dat wij vandaag in opperbeste stemming de beef fajita’s van Fridays in de skillet oppiepten. De zonsondergang op het warme balkon maakte dat de prak ons lekker smaakte. Een mandarijntje om het vet te breken, deed de rest. Wij kunnen er weer een nachtje tegen. Nou ja, stiekum hoop ik nog op een schaaltje verse aardbeitjes voor het slapen gaan. Het leven is goed voor ons en als er niets verandert, dan blijft dat zeker zo.
