Schuitje varen, theetje drinken

Naar Winterpark ging het vandaag. De PC Hooftstraat van Centraal Florida, zeg maar. De stad is vergeven van de Audi’s, BMW’s en Mercedessen en voor de verwende shopper die wel eens wat anders wil zien dan de Outlets en de Malls zijn de speciaalzaakjes een uitkomst. Als je de creditcard eens lekker wil uitwonen tussen de Lamborghini’s en de Maserati’s dan is dit de plaats. Een upscale shopping-district, noemen ze het, nou dan weet je het wel. We hebben nog even snel gekeken of de lokale shoeturier soms muilen in maat 10 extra wide verkocht, maar dit bleek helaas niet het geval.

Doel van onze reis was de rondvaartboot die je door de kanalen en over de meren langs de mooiste woningen voert. Op de kleine gratis parking vonden wij nog een hotspot en wij kuierden richting het meer Osceola waar het haventje verscholen ligt. Of we met de boot meewilden, riep een zwaaiende man ons al enthousiast uit de verte toe. Wij zwaaiden terug, versnelden de pas, maar niet meer dan dat. We wilden ook niet buiten adem aan onze eerste upscale  cruise in Florida beginnen. Beneden aangekomen betaalden we de verplichte 12 dollar de man, kregen een keurig kaartje wat direct weer werd ingenomen omdat we onmiddellijk konden boarden. De kapitein stak van wal en kletste honderduit in zijn gammele geluidsinstallatie. Hoewel we hem nauwelijks verstonden, begrepen we  dat er hier geen armoedzaaiers aan het meer woonden. Wel veel schrijvers, kunstenaars en Disneymanagers. De crisis had hier, aan de weelderige tuinen en luxe boten te zien, nog niet toegeslagen. Op de meren speelde de jeugd van Winterpark met Pa’s speedboat met de bekende Benidorm-banaan er achter op het glasheldere water. Ik kan het mis hebben, maar ik dacht te begrijpen dat de gemeenschap jaarlijks een fors bedrag uitgaf om de boel een beetje alligatorvrij te houden. Met het oog op de lullige reddingsvestjes aan boord, vonden wij dit wel een rustig idee.

Ik denk dat we zo een uurtje over het zonovergoten water voeren en het was heerlijk. Af en toe gaf de kapitein wat gas zodat het water rond het bootje lekker opspatte, dan weer dobberden we in het frisse briesje. Net toen wij “Hoe zachtkens glijdt ons bootje” wilden gaan neuriën, meerden we al weer bij het piepkleine haventje af waar inmiddels een groot aantal wachtenden op de volgende sail zat te wachten. De rondvaart is niet echt een sensationele attractie maar voor wie eens buiten de gebaande paden wat meer van het prachtige merengebied en de ongegeneerde rijkdom van zijn bewoners wil zien op een lazy afternoon, is dit een regelrechte aanrader.

Omdat de terrasjes en restaurantjes uitpuilden en de Lamborghinis al dubbel geparkeerd stonden, was er voor ons en onze Dikke Dodge geen plaats in de herberg. Wij worstelden ons door de files op de I-4 richting Down Town Disney. Daar aangekomen was de lunchtijd al ver verstreken zodat wij bij de Earl  gewoon snel een Sandwich konden bestellen en gemakkelijk een plekje uit de zon en in de wind vonden om deze in gepaste rust te nuttigen. Lidy bestelde een Ham/Kaas en Teleton koos voor de klassieker met warme roast beef. Het Sandwicht die de broodjes had ingepakt was er niet helemaal bij en Lidy bleek een verrassingssandwich aangeboord te hebben. Met pittige kip. Natuurlijk hadden we deze ook ongebruikt retour afzender Earl kunnen sturen, maar we besloten de uitdaging aan te gaan, onder voorwaarde dat we ieder de helft voor ons kiezen zouden nemen. En zo geschiedde…..ze smaakten weer prima!

Wij kuierden op ons gemak langs de winkeltjes en restaurantjes en genoten van het prachtige weer. De tijd vloog voorbij. Honger en dorst hadden we niet, maar teruggekomen bij de Ghirardelli’s konden wij ons niet langer beheersen en bestelden we een heerlijke cokefloat en het kleinste chocolade ijsje. Achter ons trad een Highschool op met een Dirty Dance act, maar wij waren te lui om er naar toe te lopen. We hoorden het zo ook wel.  Langzaam viel de avond over Down Town Disney, alweer een heerlijke dag voorbij.

En zo komt het,beste lezers van dit blog dat wij, net nu wij de helft van onze vakantie al weer gepasseerd zijn, in een opperbeste stemming verkeren. IJs en weder dienende bezoeken wij morgen de Farmers Market in Kissimmee/St. Cloud om ons een kistje aardbeien rechtstreeks van de boer aan te schaffen. Volgens de lokale Timofeef moet het houden van de zonzijde een wistle from a cent zijn dus wie doet ons wat?  En het wordt nog mooier, want de weersverwachting noodt ons wegens de recordbrekende temperaturen om aanstaande maandag een eerste bezoek aan Aquatica te brengen. Een verslag uit de Lazy River ligt voor de hand, dus blijf ons voor meer waterpret vooral volgen.